Се почна вака, јас бев на одмор со моите и асистентката Сања Спасова пиша дека добила покана да се претставиме со креациите на постарите студенти во Пробиштип на Белата Ноќ, а среќа па јас и Наталија Крстова имавме фустани кои сами ги креиравме за еден друг проект што ни пропадна, па таа ни понуди со тие фустани на учевствуваме на оваа ревија. Помина таа ревија и од нашите фустани кои беа инспирирани од 1950-тите години се роди идеја да се појавиме на FDSh со фустани кои ке бидат точно од тоа време и решивме да се вратиме наназад во модата од минатото и да ви прикажеме нешто поразлично а и носливо во денешнината, бидејќи така и не учеа на факултет " За да бидеш моден дизајнер мораш да се враќаш со години наназад бидејки и модата се враќа."
На почетокот немаше којзнае каква еуфорија се поделија учесниците во овој проект и асистентката Сања Спасова која ни беше и ментор ни остави простор да размислуваме какви креации би направиле кои секако се инспирирани од тоа време. Бидејќи јас и Наталија веке имавме готови фустани први се појавивме на консултации и така се роди идејата за невестинскиот фустан и дојде до корекции на фустанот на Наталија.
Времето се намалуваше ние само работевме и работевме, колегите доаѓаа со идеи за фустаните, материјали, шаренила, а асистентката беше таа што секогаш беше тука и ни помагаше во реализацијата на самиот проект.
Наеднаш ни рекоа да се консултираме со асистентките Маја Кикириткова и Сашка Голомеова бидејќи тие сакаат од нашата работа да направат изложба и паралелно со ревијата да се гледа како дошло до самата идеа да се направи целото тоа. Цртавме ноќе, шиевме дење...
Само на тоа мислевме. Истражувавме и сами почнаа да се раѓаат идеи девојките да носат турбани на главите да имаат витлер и да носат лелнонки кои го надополнуваа целиот изглед и го правеа перфектен.
Се ежевме, бидејќи при изработката секој нареден фустан беше поубав од предходниот, вметнувавме вештачки цветови, тул и бисери. Со нашата рачна работа фустаните го добиваа оној скап и суфистициран изглед што го баравме и од речиси ништо направивме нешто, нешто што ни вие ни ние нема да го заборавиме.
Од ден на ден стравот беше се поголем и поголем, ние не одевме на модна ревија за да се напреваруваме со конфекциите учесници на самиот настан бидејќи знаевме дека конкуренцијата е голема а ние сме само студенти, но несакавме и да бидеме потценети како такви, дојдовме на FDSh со идејата да се види дека секој од нас што се запишал на тој факултет знае зошто се запишал и што сака да биде во иднина и дека токму на сите нас ни е местото таму каде и што сме се определиле да бидеме.
Како растеше бројот на фустани, почнавме да правиме планови за сценографијата и сакавме да направиме не само ревија туку шоу кое навистина ке изгледа интересно за публиката. Напишавме текст, пробувавме деноноќно, едноставно ова навистина беше голема работа за нас несакавме да се изневериме самите себе, несакавме да ве изневериме вас, но најмногу од се не сакавме да ја изневериме асистентката која ни беше 24 часа посветена нам.
Од друга страна јас , Наталија Крстова и Мелита ПопАнтоска спремавме цртежи за изложбата која исто така беше претставена во "Диро" уште од првиот ден на настанот. Бевме под голем притисок, незнаевме на која страна да се завртиме попрво и што да правиме, од каде да почнеме,имавме толку многу идеи што само чекавме некој да не праша и да ги земе од нас за да дадеме се од себе.
Но сепак, млади сме и неискусни во ова поле и најмногу сме им благодарни на асистентките Маја Кикириткова и Сашка Голомеова што ни се најдоа во пресрет и што се понудија да не водат низ реализација за изложбата, а за реализацијата на ревијата сме и благодарни на асистентката Сања Спасова бидејќи остана во најдобро светло во нашите очи.
Знаеше да биде и строг лидер и пријател истовремено, ова го работевме со забава бидејќи да таа не научи дека за да направиш вакво нешто не треба само да сакаш туку и да дадеш се од себе.
И да не бевме ни спиени ни јадени како што треба, и да ни со другари ни со другарки ни со дечковци не се имавме видено овие две недели но се се исплати и горди сме на тоа што го направивме, горди на самите себе, горди сме што комуникацијата и соработката со асистентите како наши ментори ни е ваква.
Горди сме и што Универзитетот Гоце Делчев, заедно со градоначалникот Илчо Захариев ни дозволи да се претставиме и да бидеме дел од овој проект.
Еве дел од она што се случуваше:
Заборавајќи на сите норми и клишеа се надминавме самите себе и конечно докажавме дека иако сме сеуште студенти веќе сме млади и надежни модни дизајнери и нашето место е токму тука на пистите.
Уште еднаш благодарност до Сања Спасова- Асистентке без вас сме ништо!
Благодарност и до сите вас поради позитивните коментари!
